Deze korte reis van zo’n 800 km was een goede leerschool. Ik had een mooie Peugeot koersfiets, één van de eerste fietsen met een ovale buis. Hij zou later uit mijn garage in het appartement in Maasmechelen waar ik toen woonde, gestolen worden! Maar het was geen toerfiets, geen randonneur. Ik had dus een bagagedrager nodig om de canvas fietstassen te dragen. Omdat ik ook een tentje en slaapzak bij had, kwam daar ook nog een sporttas onder een snelbinder bij. Resultaat: een labiele fiets met al het gewicht achteraan.
Ik had ook een koersbroek gekocht. Eerder een korte broek met een zeemvel erin. Te kort … Na drie dagen volle zon begreep ik waarom renners een broek tot bijna aan de knie dragen. Mijn bovenbenen waren zodanig verbrand dat er blaasjes op kwamen en ik bij een apotheker in Troyes brandzalf moest kopen
In Moulins aan de Allier maakte ik op de camping kennis met enkele Engelsen die met een VW-busje door Frankrijk trokken. Er werd stevig gedronken en de nacht was kort. Maar net voor ik ’s morgens wilde vertrekken, kwamen ze naar me toe en beschuldigden mij ervan dat ik de portefeuille van één van hen had gestolen. Het is moeilijk in dergelijke gevallen om je onschuld te bewijzen. Gelukkig vond men de portefeuille enige ogenblikken later tussen de slaapzakken in het busje.
De laatste dag wilde ik de legendarische Puy-de-Dôme beklimmen. Viel dat eventjes tegen! Zoals eerder gezegd was mijn fiets geen randonneur. De versnellingen waren totaal niet aangepast om met 20 kg bagage een col buiten categorie op te rijden. Het duurde dan ook niet lang of ik maakte rechtsomkeer. Het was duidelijk: als ik meer fietstochten wilde maken in de toekomst, dan had ik een andere fiets nodig. De diefstal enkele maanden later versnelde deze aankoop nog.
